Even voorstellen..
In 2009 als vrijwilliger gestart bij Humanitas als coördinator – op advies van mijn dochter – naast mijn betaalde baan o.a. mensen helpen en ondersteunen in de chaos van hun administratie. Behalve het voeren van hele fijne gesprekken aan de keukentafel ook geconfronteerd worden met de realiteit en dat zijn uitersten. De rand van de samenleving met eigen ogen aanschouwen en tegelijkertijd daarin machteloos staan. Mensen die uit hun woningen worden geplaatst (zwangere mamma`s met kind), gas- en waterafsluitingen bij moeders met kleine kinderen (in de winter!), geen geld om eten te kopen rondom de feestdagen in december, onverzekerd en terminaal ziek zonder structurele hulp of verslaafd en geen verlichting omdat je bent afgesloten van de elektriciteit en daardoor s´nachts je verplichte medicatie niet kunt innemen omdat je in een afkicktraject zit binnen VNN. De sociale kaart in Nederland is groot maar onoverzichtelijk en wanneer je dan ook nog eens met chronische stress leeft is deze niet te overzien. Inmiddels alweer 12 jaar verder – en niet meer bij Humanitas – werkzaam in de basis als bedrijfskundige als beschermingsbewindvoerder, coach en trainer, actief in vijf provincies. In de afgelopen twaalf jaar heb ik de problematiek en moeilijke vraagstukken rondom geldkwesties alsook m.b.t. het hebben van schulden en stress helaas niet zien afnemen.
Tot slot.
Naast mijn werk als bewindvoerder mag ik ook werkzaam zijn als trainer. Overigens nu dankzij de Corona maatregelen even niet maar het accent binnen de trainingen en lezingen gaan over gedrag in relatie tot armoedekwesties. Behalve het hebben van schulden, welke invloed heeft dit dan op het brein? Hoe creëer je weer een gezonde toekomst vanuit een 0 punt? Hoe kan bijvoorbeeld de woningcorporatie beter communiceren met haar klanten die een huurachterstand hebben? Hoe werkt het brein bij iemand die jarenlang onder stress leeft door een chronisch te kort of het hebben van schulden? Waarom maakt iemand die onder stress leeft niet altijd begrijpelijke keuzes? Kortom, hoe dit gedrag beter te begrijpen?
Waar ik me sterk voor wil maken zijn de mensen die wel willen maar niet kunnen. Mensen die wel gemotiveerd zijn maar niet weten hoe ze dit in hun eentje moeten realiseren. Mijn streven daarin is dat de autonomie van de mens gehandhaafd moet blijven, zo lang mogelijk.
– Anne Krikke